در آخرين ساعت هاي سال کهنه و در آستانه حلول سال نو، سفره هفت سين يا سفره عيدي را در اتاقي از خانه با شيريني و تخم مرغ هاي رنگين ، اب ، اينه و اسفند و هفت سين " سير، سبزه ، سرکه ، سماق ، سمنو، سيب و سکه " ، قران کريم ، شمع و چراغ مي گستراند.

کودکان که حکايت ماهي و گاو ، جابجايي زمين بر شاخ گاو و جنبيدن ماهي را در ظرف آب و يا تکان خوردن سيب و تخم مرغ را شنيده اند چشمان منتظر را لحظه اي از سفره هفت سين بر نمي گيرند، سرانجام چشمان خيره بر کاسه آب حرکت را احساس مي کنند و بانگ شادي بر مي آورند ، سال نو شد ، ماهي تکان خورد و ...
و اينک نوروز .
جشن ايبني سال هاي دراز تاريخ مردمان اين سرزمين .
جشن فراگير همه سرزمينهاي حوزه فرهنگ ايراني .
جشن آفرينش انسان .
جشن نوزائي طبيعت و شکفتن شکوفه هاي درختان .
جشن بنفشه هاي نورسته در گستره ي جنگل هاي گيلان .
جشن آغاز بهار و جشني که در آن سالهاي سال انسان و طبيعت با هم آفرينش و نوزايي را به نيايش برخاسته اند.
" يا مقلب القلوب و الابصار ، يا مدبر الليل و النهار، يا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الي احسن الحال " .
در خصوص ساعت تحويل سال نو باورها و آداب و رسوم خاصي در گوشه و کنار گيلان وجود دارد .
در شهرهايي که امام زاده و زيارتگاه معتبري وجود دارد بسياري از مردم ساعت تحويل سال نو را در انجا جمع مي شوند .
هنگام تحويل سال بايد چراغ هاي خانه و شمع و چراغ سفر هفت سين نيز روشن باشد ، در برخي از مناطق گيلان از جمله در روستاهاي اطراف رودبار لحظه معتقدند در لحظه تحويل سال آبها از حرکت مي ايستند و هر کس لحظه سکون آب را دريابد ، هر مرادي که داشته باشد برآن کامران خواهد شد.
لحظه بسته شدن و از حرکت افتادن آبها را در نقاط مختلف به تفاوت در شب عاشورا و يا شب هاي قدر نيز مي دانند .
آمدن " سبک پا" و يا " خوشقدم " در هنگام تحويل سال نو و يا صبح نوروز نيز در اغلب نقاط گيلان مرسوم است ، خوشقدم را از قبل انتخاب مي کنند و او صبح نوروز با قران ، آينه ، آب و شاخه هاي گل و شکوفه و شمشاد اولين کسي است که پس از تحويل سال به خانه مي آيد شاخه هاي شمشاد را به چفت در خانه و اتاق مي آويزد ، گل و شکوفه را در اطاقچه اتاق مي گذارد ، مقداري آب در پاشنه در مي ريزد و قران ، آب و اينه را روي سفره هفت سين قرار مي دهد، مبارکباد مي گويد، سکه اي براي شکون به صاحبخانه مي دهد و عيدي و شيريني مي گيرد.
خوشقدم به علت آن که تمام خانه را قدم مي زند و خير و برکت گامهايش را به همه جاي خانه مي رساند " خانه پازن " نيز ناميده مي شود.
در روستا " گنجي محله " شهرستان تالش اگر شب ، هنگام تحويل سال شود ، زن خانه مقداري از غذاي شب را با غذايي که هر يک از افراد خانواده از سهم خود باقي گذاشته اند در ديگ مي گذارد ، سپس همگي از اتاقي که سفره شام در آن گسترده شده بيرون مي روند، در خمره ها و انبار و هرچه در آن ذخيره اي دارند نيز باز مي گذارند تا نوروز که مي آيد به سفره ، انبار و همه آنچه که در خانه هست سر بزند و برکت ارزاني دارد.
سفره عيدي نيز در برخي نقاط استان گيلان ويژگي هاي دارد ، سبزه ، آب ، اينه ، شيريني ، قرآن ، شمع و چراغ از مشترکات سفره هاي عيدي در همه نقاط گيلان است .
اما در منطقه تالش و برخي نقاط ديگر گيلان هفت سين را نمي چينند و در منطقه ماسال " قيچي " نيز از لوازم خوان نوروزي است چون در ماسال و در ميان تالش ها رسم است که هرکس به عيد ديدني مي روبد بايد قدري از سر سبزه سفره عيد را بچيند تا برکت بيافزايد .
در برخي نقاط گيلان هنگام چيدن سبزه با قيچي نيت مي کنند و معتقدند که حاجت آنها برآورده مي شود .
در بعضي نقاط گيلان نيز شيريني هاي خاص محلي نيز از اجزاء سفره عيد است ، حلواي عيدي يا حلواي دنگي ماسال از اين جمله است .
درست کردن اين حلوا آداب و تشريفاتي دارد ، بايد آن را شب هنگام درست کنند و آن شب را با آواز خواني به شادي تا صبح ،همراه استاد حلوايي بيدار بمانند.
حلواي عيدي را فقط در نوروز درست مي کنند و از واجبات سنتي سفره نوروزي مردم ماسال است .
در تمام گيلان رسم است که خانواده عزادار سفره عيدي نمي چيند ، شيريني نمي گذارد و مهمانا نش را با خرما و چاي پذيرايي مي کند.
مردم تالش براي همسايه هاي سوگوار خود حنا و لوازم سفره عيدي مي برند ، سفره مي چينند ودر آن شمع و چراغ روشن مي کنند و صاحبخانه را از سوک در مي آورند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: